از فرمایشی از حضرت مسیح صلوات الله علیه چنین استفاده می شود که نسبت انسان به آخرت نسبت جنین به رحم مادر است همانطور که جنین در رحم مادر دنیا را اصل میگیرد و خود را برای دنیا میسازد دست و پا و دیگر اعضا برای زهدان مادر به کار نمی آید بلکه تمام همت او تحصیل شرایط زیست در عالم طبیعت است، شرایط زیست در زهدان دنیا نیز به همین منوال است انسانها در دنیا خود را میسازند برای آخرت و باید آنجا را اصل بگیرند و شرایط زندگی در آخرت را تحصیل کنند وگرنه همانند جنینی میمانند که فراموش کرده خود را بسازد و به زهدان مادر مشغول شده ناگاه زمان تولد که میرسد متوجه می شود که شرایط زیست در دنیا را فراهم ننموده و وقتی شرایط زیست را تحصیل نکرده این عالم او را عذاب نمی کند بلکه خود بر خود ظلم کرده است.و ما مردم غفلت زدهای هستیم که به دنیا مشغول شدیم آنچنان که کاری اصلی خود را فراموش کردیم حضرت وصی رسول الله صلوات الله علیهما می فرماید: الناس نیام اذا ماتوا انتبهوا مردم در خوابند هنگامی که مردند(و از زهدان دنیا به آخرت متولد شدند)بیدار می شوند.
براستی چه کاری از خود سازی مهم است چرا از این حقیقت چشم میپوشیم که در رحم دنیا داریم خودمان را می سازیم و هنگامی که انسان بیداری ما را متوجه آخرت میکند میگوییم وقت نداریم بدان بپردازیم کارهایمان زیاد است و..........
براستی این عذر بدتر از گناه نیست شالوده کارهای انسان رساندن خویشتن است به سعادت انسانی خودش اما به فکر همه چیز هستیم مگر خودمان آنها که زندگی جنینی انسان باورشان شده و می بینند که مردم به همه کار مشغول اند غیر از خود سازی، از خود ما بیشتر برای ما دلسوزی میکنند و افسوس و حسرت می خورند ومی گویند :
افسوس که ستاره شناس شدیم به یک سری از اسرار عالم طبیعت دست یافتیم اما خود شناس نشدیم و از اسرار جام جم خویش بی خبریم.
براستی مگر نه اینکه معاش مادی وسیله بدست آوردن مقامات معنوی است پس چرا این وسیله آنقدر اصالت یافته که به جای مقصد نشسته توانسته در جواب این سوال که چرا به فکر خویشتن نیستی قد علم کند و بگوید دنبال معیشتم.
در این وادی سخن بسیار است ترسم که وجود نازک شما خواننده گرامی آزرده خاطر شود و مقدمه به درازا کشیده شود اما دستور العمل خاتم الانبیاء مبنی بر اختصاص یک روز در هفته برای دین پژوهی از دستوراتی است که چشم پوشی از آن،آن می کند که کوتاه ترین شعله آهش بلند ترین شعله های جهنم می شود .
|